Będąc oficerem łącznikowym warto rozpoznawać jednostki przybijające do brzegu. Ze względu na ilość masztów, ich rodzaje oraz liczby żagli i ich kształtów możemy wyróżnić dziesięć podstawowych typów ożaglowania:
Slup-sloop – jednomasztowiec z dwoma żaglami. Jeden na maszcie, drugi na sztagu.
Kuter-cutter – jednomasztowiec z jednym żaglem postawionym na maszcie i dwoma lub więcej sztaklsami.
Jol-yawal – typ ożaglowania o dwóch masztach, przy czym tylny maszt jest znacznie niższy od przedniego i znajduje się na rufie za tylnym skrajem konstrukcyjnej linii wodnej.
Kecz-ketch – jacht z dwoma masztami, gdzie tylny jest nieco niższy od przedniego i postawiony jest nieco przed konstrukcyjną linią wodną.
Szkuner-schooner – jacht lub żaglowiec z dwoma lub więcej masztami. Jeżeli ma dwa maszty to tylny maszt będzie wyższy. Czasami pierwszy maszt może posiadać reje.
Jak zauważyliście, wyżej wymienione jachty i żaglowce nie posiadają masztów urejonych. Wyjątek stanowi szkuner. Te typy ożaglowania mogą występować zarówno przy małych jak i większych jednostkach.
Brygantyna-brigantine – żaglowiec dwumasztowy, na którym przedni maszt ożaglowany jest rejowo, a tylny posiada ożaglowanie, najczęściej gaflowe.
Bryg-brig – żaglowiec dwumasztowy, ożaglowany rejowo na obu masztach. Dodatkowo na tylnym maszcie może nosić żagiel gaflowy.
Barkentyna-barkentine – żaglowiec z trzema lub więcej masztami, z których pierwszy ożaglowany jest rejowo a pozostałe skośnie
Bark-bark – żaglowiec z trzema lub większą ilością masztów. Ostatni ma ożaglowanie skośne lub gaflowe, a pozostałe ożaglowane są rejowo.
Fregata-full-rigged ship – żaglowiec z trzema lub więcej masztami ożaglowany rejowo. Dodatkowo na ostatnim maszcie nosić może żagiel gaflowy. Ten ostatni nazywany jest ster żaglem.
Ze względu na wielkość i rodzaj ożaglowania jednostek, organizator regat dokonał podziału na klasy. Podział jest konieczny aby wyrównać szanse wszystkich startujących w regatach. Dodatkowo każda jednostka ma indywidualny przelicznik czasowy, uwzględniany podczas obliczania pozycji w wyścigu.
Witając przypływające miejscowe załogi, możecie zostać poproszeni o pomoc przy cumowaniu. Wtedy załoga poda Wam linę, zwaną rzutką (heatin line), która na jednym z końców będzie miała zamocowaną linę służących do zacumowania jednostki. Należy wtedy złapać rzutkę i przeciągnąc ją z żaglowca na ląd, gdzie zostanie wyciągnięta Cuma, a następnie założyć ją na polerze cumowniczym (bollard).Na większych jednostkach, załoga z pokładu opuszcza trap (gangway), służący do wygodnego schodzenia na nabrzeże.
a.i.1. cuma rufowa – stern line
a.i.2. cumo dziobowa – head line
a.i.3. szpring rufowy – spring aft
a.i.4. szpring dziobowy – spring fore
a.i.5. brest – brest line
a.i.6. odbijacz – fender
Osobą, która zarządza całością, nie tylko na żaglowcach, ale również na małych jachtach jest KAPITAN. To On decyduje które liny, w jakiej kolejności, oraz na które polery i w jaki sposób mają być założone. Na poszczególnych stanowiskach dowodzą oficerowie. Jeżeli awaryjnie zostaniemy poproszeni o pomoc stosujmy się do ich poleceń.
Do cumowań jednostek z reguły są wyznaczone specjalnie przeszkolone i zabezpieczone osoby z portu, tzw. cumownicy.
