NADHEZDA

Nadieżda to szósta – najmłodsza – z fregat wybudowanych w Gdańsku według projektu inżyniera Zygmunta Chorenia. Opuściła doki Stoczni Gdańskiej dekadę po prototypie serii –Darze Młodzieży. 

Żaglowiec powstawał już w nowych realiach, na początku lat 90., już po zmianie systemu politycznego w Polsce. Kadłub zwodowano 28 maja 1991 roku. W przeciwieństwie do swoich starszych sióstr – Drużby, Mira, Pallady i Khersonesa – na flagsztoku Nadieżdy nigdy nie powiewała czerwona bandera z sierpem i młotem. 5 czerwca 1992 roku, gdy statek wcielano do służby, Związek Radziecki już nie istniał (upadł 26 grudnia 1991 roku). Podczas uroczystości w Gdańsku podniesiono więc trójkolorową banderę Federacji Rosyjskiej i z nią na rufie żaglowiec udał się w dziewiczą podróż do portu macierzystego, którym został Władywostok.

Przez pierwsze lata wyróżnikiem fregaty był wielki ciemnoniebieski napis FESMA na białych burtach. Litery oznaczały skrót angielskiej nazwy armatora jednostki – Dalekowschodniej Państwowej Akademii Morskiej (Far Eastern State Maritime Academy), obecnie funkcjonującego jako Państwowy Uniwersytet Morski imienia Admirała Niewielskiego.

Każdego roku żaglowiec odbywa szkolne rejsy ze studentami tej i innych rosyjskich uczelni. Najczęściej ogranicza się do akwenu Oceanu Spokojnego. Najdłuższą jak do tej pory wyprawą Nadieżdy była podróż dookoła świata, którą odbyła w latach 2003-2004. Po drodze przypłynęła na Bałtyk, by uświetnić 300-lecie powstania St. Petersburga i wziąć udział w regatach The Cutty Sark Tall Ships Race (ostatnich z marką producenta whisky w nazwie). Gospodarzem jednego ze zlotów była Gdynia, w której Nadieżda cumowała razem z bliźniaczym Mirem i Darem Młodzieży. Od tamtej pory władywostocki trzymasztowiec nie miał okazji gościć w Polsce. Trasa okołoziemskiego rejsu zawiodła fregatę m.in. do Londynu, Santa Cruz, Rio de Janeiro i Hongkongu. 1 grudnia 2003 roku Nadieżda dołączyła do grona żaglowców, które mogą pochwalić się „zdobyciem” burzliwego przylądka Horn. Ogółem, w ciągu 14 miesięcy i 3 dni pokonała 44 618 mil morskich, zawinęła do 30 portów i 3 razy przekraczała równik. Warto dodać, że w eskapadzie wzięło udział 11 polskich studentów.

Po raz drugi dookoła globu Nadieżda miała wybrać się na swoje 25-lecie – w latach 2016-2017. W marszrutę rejsu wpisano pobyt na Morzu Czarnym i uczestnictwo w organizowanych przez Sail Training International zawodach SCF Black Sea Tall Ships Regatta. Załodze pod dowództwem kapitana Siergieja Worobjowa zależało na obronie zwycięstwa wywalczonego na tym akwenie dwa lata wcześniej. Wszystko wskazywało na to, że sukces uda się powtórzyć – wiatry sprzyjały Nadieżdzie, która przewodziła stawce żaglowców ścigających się na trasie Noworosyjsk – Soczi. W nocy z 20 na 21 września 2016 roku jeden z podmuchów okazał się jednak za silny. Fregata straciła bramstengę fokmasztu i musiała na kilka godzin wycofać się z regat, w których ostatecznie triumfował Mir. W wypadku nikt nie ucierpiał, ale statek musiał zrezygnować z dokończenia rejsu dookoła świata. Z Morza Czarnego skierował się na Bałtyk, do specjalizującej się w remontach żaglowców stoczni w miejscowości Święty w Obwodzie Kaliningradzkim. Odnowiona jednostka w kwietniu 2017 roku wzięła kurs na port macierzysty drogą przez Morze Śródziemne, Morze Czerwone i Ocean Indyjski. Podczas przejścia Zatoki Adeńskiej, znanej z aktywności piratów, eskortował ją okręt oceanograficzny rosyjskiej marynarki wojennej Admiral Vladimirsky, na którego pokładzie płynął oddział antyterrorystyczny.

W 2010 roku Nadieżda popłynęła do Szanghaju, by uatrakcyjnić rosyjski pawilon na wystawie światowej. W tej roli sprawdziła się celująco, dlatego dwa lata później postanowiono wysłać ją z analogiczną misją na EXPO do koreańskiego Yeosu. Oprócz zadań szkoleniowych, statek wykorzystywany jest do celów badawczych. Rokrocznie na fregatę mustrują naukowcy, którzy monitorują stan wód i badają morską faunę i florę, korzystając z nowoczesnej aparatury zainstalowanej na żaglowcu. W 2011 roku Nadieżda sprawdzała wpływ awarii w elektrowni Fukushima na środowisko Morza Japońskiego. Od 2014 roku armatorem jednostki jest państwowa firma Rosmorport, która zarządza także Mirem.

Nazwa fregaty po rosyjsku oznacza nadzieję. To nawiązanie do historycznego okrętu, na którym ekspedycja pod dowództwem Iwana Kruzenszterna w latach 1803-1804 opłynęła świat, dokonując tej sztuki pierwszy raz w historii rosyjskiej floty.