a Tunas Samuder Copyright Piyawut Chaiphak

TUNAS SAMUDERA

a

Żaglowiec szkolny Królewskiej Malezyjskiej Marynarki Wojennej to dzieło znanego brytyjskiego inżyniera Colina Mudie, który zaprojektował m.in. Lorda Nelsona, indyjskie Tarangini i Sudarshini oraz starszego brata Tunas Samudery – australijski Young Endeavour.

Budowy brygantyny podjęła się nieistniejąca już stocznia Brooke Marine w Lowestoft w hrabstwie Suffolk. 1 grudnia 1988 roku położono stępkę, a już 16 października następnego roku w porcie wojennym w Lumut miało miejsce podniesienie bandery. W uroczystości przekazania jednostki wzięły udział koronowane głowy – malajski król oraz brytyjska królowa Elżbieta II. Powstanie żaglowca było bowiem współfinansowane przez rządy Malezji i Wielkiej Brytanii.

Czytaj więcej

Żaglowiec szkolny Królewskiej Malezyjskiej Marynarki Wojennej to dzieło znanego brytyjskiego inżyniera Colina Mudie, który zaprojektował m.in. Lorda Nelsona, indyjskie Tarangini i Sudarshini oraz starszego brata Tunas Samudery – australijski Young Endeavour.

Budowy brygantyny podjęła się nieistniejąca już stocznia Brooke Marine w Lowestoft w hrabstwie Suffolk. 1 grudnia 1988 roku położono stępkę, a już 16 października następnego roku w porcie wojennym w Lumut miało miejsce podniesienie bandery. W uroczystości przekazania jednostki wzięły udział koronowane głowy – malajski król oraz brytyjska królowa Elżbieta II. Powstanie żaglowca było bowiem współfinansowane przez rządy Malezji i Wielkiej Brytanii.

Nazwa Tunas Samudera w języku malajskim oznacza „dziecko oceanów”. Maszty jednostki osiągają wysokość 34,6 metrów. Na fokmaszcie znalazły się trzy reje, z których jedna jest ruchoma. Łączna powierzchnia żagli to niemal 750 metrów kwadratowych. Zamiast klasycznego bukszprytu na dziobie umieszczono rodzaj poziomego podestu zabezpieczonego relingami. Nie ma więc potrzeby mocowania znanych z klasycznych żaglowców siatek zabezpieczających, a załoganci mogą swobodnie i bezpiecznie dojść do samego noku. Innym nowoczesnym udogodnieniem zastosowanym na malezyjskiej brygantynie są rolery żagli skośnych, co ułatwia ich zwijanie i rozwijanie.

W swojej historii jednostka tylko raz gościła w Polsce. W 2007 roku okręt zawinął do Szczecina na finał The Tall Ships Races. Choć w regatach sukcesu nie osiągnął (zajął 13. miejsce w klasie A), organizatorzy przyznali załodze nagrodę dla najlepszego debiutanta (Best Newcomer) i żaglowca, który musiał pokonać największy dystans, by wziąć udział w imprezie. Brygantyna odbywała wówczas jedyny jak dotąd rejs dookoła świata. 410-dniowa wyprawa, w trakcie której Tunas Samudera zawinął do 25 portów, przemierzając 32 690 mil morskich, zakończyła się 27 kwietnia 2008 roku triumfalnym wejściem do Port Klang – największego portu Malezji. W ceremonii powitania brał udział sułtan stanu Selangor, zwierzchnik Królewskiej Malezyjskiej Marynarki Wojennej, który, zachwycony powodzeniem ekspedycji, zasugerował, by w podobne rejsy brygantyna wybierała się co najmniej raz na trzy lata. Niestety, tego planu nie udało się zrealizować. Tunas Samudera żegluje głównie po macierzystych wodach, odbywając 20 rejsów szkoleniowych rocznie. Pod żaglami brygantyny szkolą się nie tylko kadeci marynarki wojennej, ale też studenci uczelni cywilnych i malezyjska młodzież. Załoga jednostki składa się z 46 osób. Warto zaznaczyć, że na okręcie pływają także kobiety, co w muzułmańskim kraju wcale nie jest takie oczywiste.

a

44 m

brygantyna

1989

Lowestoft